Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Videmusne ut pueri ne verberibus quidem a contemplandis rebus perquirendisque deterreantur? Sed quot homines, tot sententiae; Quae similitudo in genere etiam humano apparet. Duo Reges: constructio interrete. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed ad bona praeterita redeamus. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. Non elogia monimentorum id significant, velut hoc ad portam: Hunc unum plurimae consentiunt gentes populi primarium fuisse virum. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio.

An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus; Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio?

An eum locum libenter invisit, ubi Demosthenes et Aeschines inter se decertare soliti sunt?
Solum praeterea formosum, solum liberum, solum civem, stultost;
Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?
Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est;

Omnes enim iucundum motum, quo sensus hilaretur.
Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret.
Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset?
Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.

Quin etiam ferae, inquit Pacuvius, quíbus abest, ad
praécavendum intéllegendi astútia, iniecto terrore mortis
horrescunt.

In omni enim arte vel studio vel quavis scientia vel in ipsa
virtute optimum quidque rarissimum est.

Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim.

Id enim volumus, id contendimus, ut officii fructus sit ipsum officium. Sed vobis voluptatum perceptarum recordatio vitam beatam facit, et quidem corpore perceptarum. Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Satis est tibi in te, satis in legibus, satis in mediocribus amicitiis praesidii. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Cur post Tarentum ad Archytam? Quas enim kakaw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare.

Ita prorsus, inquam;: Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;
Venit ad extremum;: Sequitur disserendi ratio cognitioque naturae;
Si quae forte-possumus.: Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
Bork: Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata.
Respondeat totidem verbis.: Sit sane ista voluptas.
Bork: Ratio quidem vestra sic cogit.

Ex ea quae sint apta, ea bonesta, ea pulchra, ea laudabilia, illa autem superiora naturale nominantur, quae coniuncta cum honestis vitam beatam perficiunt et absolvunt.